Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Cur id non ita fit? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Quare attende, quaeso. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Qui est in parvis malis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Cave putes quicquam esse verius. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ac tamen hic mallet non dolere. Ut id aliis narrare gestiant?

Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Duo Reges: constructio interrete. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.